KALDIRIMLAR -l-

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim; 
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi...
                                                   N.F.K

A-MONA ROZA 

Mona Roza, siyah güller, ak güller  

Geyvenin gülleri ve beyaz yatak  

Kanadı kırık kuş merhamet ister  

Ah, senin yüzünden kana batacak  

Mona Roza siyah güller, ak güller  

Ulur aya karşı kirli çakallar  

Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa  

Mona Roza, bugün bende bir hal var  

Yağmur iğri iğri düşer toprağa  

Ulur aya karşı kirli çakallar  

Açma pencereni perdeleri çek  

Mona Roza seni görmemeliyim  

Bir bakışın ölmem için yetecek  

Anla Mona Roza,  

ben bir deliyim  

Açma pencereni perdeleri çek...  

Zeytin ağaçları söğüt gölgesi  

Bende çıkar güneş aydınlığa  

Bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi  

Seni hatırlatıyor her zaman bana  

Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi  

Zambaklar en ıssız yerlerde açar  

Ve vardır her vahşi çiçekte gurur  

Bir mumun ardında bekleyen rüzgar  

Işıksız ruhumu sallar da durur  

Zambaklar en ıssız yerlerde açar  

Ellerin ellerin ve parmakların  

Bir nar çiçeğini eziyor gibi  

Ellerinden belli oluyor bir kadın  

Denizin dibinde geziyor gibi  

Ellerin ellerin ve parmakların  

Zaman ne de çabuk geçiyor  

MonaSaat onikidir söndü lambalar  

Uyu da turnalar girsin rüyana  

Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar  

Zaman ne de çabuk geçiyor Mona  

Akşamları gelir incir kuşları  

Konar bahçenin incirlerine  

Kiminin rengi ak, kimisi sarı  

Ahhh! beni vursalar bir kuş yerine  

Akşamları gelir incir kuşları  

Ki ben Mona Roza bulurum seni  

İncir kuşlarının bakışlarında  

Hayatla doldurur bu boş yelkeni  

O masum bakışlar su kenarında  

Ki ben Mona Roza bulurum seni  

Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza  

Henüz dinlemedin benden türküler  

Benim aşkım sığmaz öyle her saza  

En güzel şarkıyı bir kurşun söyler  

Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza  

Artık inan bana muhacir kızı  

Dinle ve kabul et itirafımı  

Bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı  

Alev alev sardı her tarafımı  

Artık inan bana muhacir kızı  

Yağmurlardan sonra büyürmüş başak  

Meyvalar sabırla olgunlaşırmış  

Bir gün gözlerimin ta içine bak  

Anlarsın ölüler niçin yaşarmış  

Yağmurlardan sonra büyürmüş başak  

Altın bilezikler o kokulu ten  

Cevap versin bu kanlı kuş tüyüne  

Bir tüy ki can verir bir gülümsesen  

Bir tüy ki kapalı gece ve güne  

Altın bilezikler o kokulu ten  

Mona Roza siyah güller, ak güller  

Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak  

Kanadı kırık kuş merhamet ister  

Aaahhh! senin yüzünden kana batacak!  

Mona Roza siyah güller, ak güller  

Sezai Karakoç 

http://www.youtube.com/watch?v=zTWf3UGA3hQ